Een takkenril.
Aan het eind van ons complex is een bosje dat langzamerhand veel te hoog werd.
Zelfs om 12.00 uur, als de zon op zijn hoogst staat, wierp het schaduw op de
aangrenzende tuinen. Er is daarom veel gesnoeid en al deze takken werden langs de
grens met ons complex op elkaar gelegd. Een dikke rij inelkaar gestoken takken en
takjes van wel anderhalve meter hoog en dik en zo'n 25 meter lang. Dit dode hout is
een feest voor de vogels die er in rondscharrelen, altijd wel een insect vinden en
goede schuilgelegenheid, zelfs nestgelegenheid. Het is een mooie natuurlijke
afscheiding onder de bomen. Laatst zag ik er een winterkoninkje. Merels houden er
van en de boomklever.
Tuinieren met de natuur, tuinieren in de natuur. - 4.
Een winterkoninkje laat zich
niet regisseren en ik kreeg
deze dan ook niet voor de
camera. Dan deze van
Marjolein Bastin maar.
