Toen ik begin van de jaren 1990 een tuin kreeg op de Jachthuislaan en het zware landbouwplastic van de grond rolde kwam er een zandige bodem vrij. Na verloop van tijd kwamen er op de bedden viooltjes in bloei. Niet de welig bloeiende die wij in het voorjaar in een kistjes kunnen kopen per dozijn, maar veel kleiner en welhaast persoonlijker, aanminniger.
Of deze akkerviooltjes nu de inheemse viola tricolora waren of de teruggegenereerde violen uit de kistjes in het voorjaar weet ik niet. Vroeger was hier een maisakker geweest, misschien in een verder verleden graanakkers of de heide. In ieder geval waren ze er en ik vond het een persoonlijke presentje van de natuur. Het kwam dan ook niet in mij op om ze weg te schoffelen. Schapezuring is een ander kruid dat zich thuis voelt op deze zandgrond, maar dat laat ik niet staan.....
De erwten groeiden slecht in het vroege voorjaar en de bladeren waren allemaal aangevreten. Ik liet mij vertellen dat dat kwam door de bladrandkever (een treffende benaming) en mijnheer de Rond vertelde erbij, dat hij plankjes langs de erwten legde en deze dan af en toe omdraaide en zo weer een tiental van deze bladrandkevers kon vangen en vertrappen. Later ontdekte ik dat als je niet te vroeg begon met de erwten, zodat de grond meer was opgewarmd en het weer zachter, de erwten dan  geen groeistilstand meer opliepen en veel beter tegen deze vraat bestand waren.
Van een lezing op het milieucentrum  in Soest door Maartje Kieft leerde ik om bloempotjes met houtwol omgekeerd in een vruchtboom te hangen en de oorwurmen die dit nestje ontdekten de boom vrij te laten houden van luis en gespuis. De oorwurmen ontdekken deze schuilplaats vanzelf, zoals ik kon constateren.  
Toevallig kreeg ik een mooie grote kunststofvijver-vorm aangeboden en nadat ik er en kuil voor had gegraven- inmiddels had ik al twee tuinen en de eerste tuin was meer bedoeld voor fruit en natuurlijke aanleg-  en de vorm erin had laten zakken en deze had laten vollopen, zette ik er een zonnepaneel bij met een pompje. Toch werd de vijver in het tweede jaar groen van de alg. De pomp werkte zeker te weinig dacht ik. Pas na een bezoek aan de botanische vijvertuinen van Ada Hofman kwam ik er achter dat vijvers voor de zuurstof geen pomp nodig hadden. Zuurstof gaf je door planten in de vijver. Bovendien zijn niet alle vissen geschikt voor een vijver, ze vervuilen het water te veel, het wordt te voedselrijk.
Waarom geen pomp? In het water leven watervlooien en bacterien, die de reis door de pomp niet overleven. De pomp breekt dus het biologische leven af ! Het water wordt groen.
In de gebouwde omgeving waarin wij doorgaans vertoeven, plaatsen we zelf wat bloembakken. Hoe groot is het contrast met de leefomgeving van de stad en ons tuincomplex niet? Geen motorisch lawaai, geen kunstlicht. De geuren van het platteland.... ook wel eens de geur van de tienduizenden liters gier die in de omringende weilanden ondiep wordt ondergewerkt in het voorjaar. Helaas juist in het voorjaar als de tuin en de natuur ontwaakt en wijzelf ons van de last van de winter bevrijd voelen.- maar een mens kan niet alles hebben: dat hadden wij al geleerd.
In de beginjaren van het tuinieren konden we nog wedijveren, qua hoeveelheid tijd die we doorbrachten op de tuin, met de gepensionneerden en de vutters, maar nu komen we doorgaans te laat als het gaat om het inpikken van de iedere dag gestorte paardemest. Je komt erachter dat de afstand tot je tuin vanuit je woonhuis een rol gaat spelen. Het is soms voordeliger om maar even een krop biologische sla bij AH te halen dan om eerst naar de Jachthuislaan te gaan. Dat kan een economische realiteit zijn. Planning speelt ook een rol, want het groenteabonnement van Odin of de Natuurwinkel geeft je ook een pakket voor een aantal dagen vooruit.
Dit onderwerp laat ik verder rusten, iedere tuinder kan er meer van verhalen. Het valt niet mee om in ''twee werelden'' te leven, maar met een beetje discipline en wat rationaliseren kom je een heel eind, daarom besluit ik met de volgende aansporing/ overweging::
Zin gekregen om te tuinieren? Nergens een tuin te krijgen? Adopteer dan een kip. Adopteer een boom.
En....Ter compensatie van dit gemis aan tuinmogelijkheden heeft deze broeikasmaatschappij altijd nog een 2 weekse vakantie aan het Turkse strand in de aanbieding! Dat is ook wat waard.
Tuinieren met de natuur - 3.
Voor de stedeling - en wie is dat nu niet tegenwoordig- is het ontdekken van allerlei processen en het beinvloeden daarvan een voortdurende verrassing. Een kruiwagen met paardemest duwen, het met een volleerd gebaar storten op je land, de ammoniakgeur ( o,jee....) opsnuiven. Dat zijn bijzondere ervaringen die een abonnement op een chique blad over 'the country life' rechtvaardigen. Dan heb ik het niet eens over de bezitters van de paarden, die wellicht meer op het platteland uitrichten en meer de rustieke huizen en optrekjes die er bij horen bezitten. Ter vervolmaking van het profiel halen we dan nog een waxcoat bij de Aldi.
Hetzelfde verhaal geldt eigenlijk voor het filter, dat dus overbodig is. Ada Hofman gebruikt in geen enkele vijver een filter. Ze houdt de vijvers helder door waterbeplanting. Een bezoek aan de vijvertuinen is echt de moeite waard. Kijk op www.devijvertuinenvanadahofman.nl